Als je een aantal olieverfschilderijen op doek opgerold opstuurt, is 't toch wel handig om ze daarna weer op een frame te laten opspannen. Vandaag was er voldoende tijd om dat te gaan regelen. De Amerikaanse galeriehouder Abraham Lubelski wist daarvoor wel een adres. Dat werd een speciale belevenis waarbij toch heel duidelijk bleek hoe groot de taalbarrière in China nog steeds is. Alle verhalen over de steeds betere kennis van het Engels bij de Chinezen moeten met een flink korreltje Chinees zout worden genomen. In de werkplaats bleek geen van de mensen daar ook maar één woord Engels te spreken. Overigens is daarvoor dan een heel simpele oplossing: je belt met je mobiel de Engelsprekende Chinese medewerkster van de galerie, legt haar het probleem uit, zij vertaalt dat weer en het probleem wordt zo goed mogelijk opgelost. Dit soort scènes zal zich de komende dagen waarschijnlijk nog een flink aantal keren voordoen.
In ieder geval werden zo een paar onduidelijkheden over de prijs en de datum van aflevering opgelost, waarbij zelfs de grote baas nog even tevoorschijn kwam die zich door één van zijn medewerkers tot dan toe ergens achteraf had laten informeren over de gang van zaken. Op deze manier raak je trouwens wel snel gewend aan de Chinese manier van doen.
Daarna zijn we met de taxi, waarvan de bestuurder rustig was blijven wachten, nog naar andere delen van Peking gereden. Hierbij stonden het Today Art Museum, een heel nieuw museum voor moderne kunst, en het zo langzamerhand wereldberoemde Art District 798 op het programma. Dat laatste is een fascinerende plek. Ook weer een oud fabrieksterrein, maar dan gigantisch groot. Veel ruimten zijn hier al in beslag genomen door galerieën, cafés en restaurants maar ook heel veel wachten nog op een kunstbestemming. Overal wordt gebouwd en op veel plekken moet nog bestraat worden. Omdat de beschikbare tijd veel te kort was hebben we maar een klein deel kunnen bezoeken. Met een uitgebreidere beschrijving wacht ik dus nog maar tot een volgend, veel langer bezoek. Want hier kun je makkelijk een hele dag rondlopen. Overigens kostte die taxi voor de hele dag € 20 en als je beseft dat Peking echt een héél grote, uitgebreide stad is, lijkt een dergelijk arrangement voor herhaling vatbaar! Het idee een fiets te huren, of eventueel te kopen voor zo'n € 30, hebben we gezien de ervaringen van vandaag voorlopig maar laten schieten.
Morgen is dan de eerste ontmoeting met de kunstenaars met wie ik zou willen samenwerken aan de banieren. Ik ken ze nog niet en weet ook nog niet wat voor soort kunst ze maken. Dat wordt dus vast enerverend!
