Om ’t makkelijk te maken voor de mens heb je het MoMA in New York, het IMMA in Dublin, het Mukha in Antwerpen, het MAMAC in Nice en het NAMOC in Peking. De ingewijde weet natuurlijk gelijk dat de musea voor moderne kunst zich tegenwoordig graag tooien met dit soort afkortingen. Het gebruik van deze kreten in het juiste gezelschap geeft je daarbij beslist een bepaalde meerwaarde.
Maar goed, we waren vandaag dus in het NAMOC, het National Art Museum of China. Dat leek ons leuk en het was ook leuk. Maar wie kwamen we daar onder anderen tegen? Caspar Friedrich, de grote romantische Duitse schilder uit de eerste helft van de 19de eeuw, Emil Nolde als vertegenwoordiger van de Duitse Expressionisten uit de eerste helft van de 20ste eeuw, Gerhard Richter als exponent van de moderne Duitse kunst en nog een heleboel andere Duitsers. Al die tentoonstellingen waren natuurlijk georganiseerd in het kader van de Olympische Spelen want alles in Peking is georganiseerd in het kader van de Olympische Spelen. En als ’t dat niet zo is, is er wel een draai aan te geven waardoor het weer wel zo is.
Van Friedrich vind ik het wel interessant de foto van een klein schilderij bij te voegen dat zonder voorkennis in mijn ogen ook voor Chinees had kunnen doorgaan. Romantischer kan ‘t bijna niet: twee mannen die over de maan staan te discussiëren.
De solotentoonstelling van Richter was zondermeer imposant te noemen. Vooral zijn grote abstracte olieverven (zie foto) hadden veel impact op me. Ik zou wel eens willen weten hoe hij die maakt, hoe hij al zijn verschillende verflagen over elkaar aanbrengt, welke technische trucs hij daarbij gebruikt? Degenen die mijn werk kennen, kunnen zich wel voorstellen dat zoiets mij intrigeert.
Uit de foto’s blijkt dat het geheel geen probleem was in het museum te fotograferen, terwijl dat bij ons vrijwel altijd verboden is. Dat verbod stond ook hier buiten aangekondigd, maar binnen trok niemand zich er wat van aan. Sommige werken werden werkelijk tot in detail digitaal opgeslagen. Om er thuis wat mee te gaan doen? Dit is ten slotte China!
Omdat we toch in de buurt waren, zijn we na het museumbezoek doorgelopen naar de achterkant van de Verboden Stad. Daar ligt, heel uitzonderlijk voor het vlakke Peking, een park met een hoge heuvel. Maar die is dan ook kunstmatig ontstaan door alle aarde die overbleef na het graven van de grote gracht rondom het keizerlijk verblijf op een grote hoop te gooien. Je zou vanaf de top een mooi uitzicht moeten hebben over die Verboden Stad. Wel, bekijk de twee bijgevoegde foto’s maar eens, gemaakt op een gewone doordeweekse en qua weer geen bijzondere dag. Volgens mij hebben de atleten die nu al hebben afgezegd voor de Olympische Marathon daar heel verstandig aan gedaan!
