Ik was van plan om vandaag iets te melden over onze directe omgeving en daar wat foto’s van te laten zien ( nou, vooruit, één fotootje dan van de hutong hier op een steenworp afstand). Maar dat loopt anders. ’t Is nu na tienen ’s avonds en zes uur later dan in Nederland. Onze late thuiskomst heeft te maken met toch weer een speciale ervaring die het ook verdient om melding van te maken.
Na een bezoek in de namiddag aan de Nederlandse ambassade om daar uitnodigingen voor de opening aanstaande zondag af te geven, raakten we verzeild in Frank’s Place. Dat is nou niet direct een Chinese naam en dat klopt ook. Dit is zo’n beetje de oudste expatbar in de stad, geopend in 1989. We hadden die ontdekt door het magazine van de Nederlandse Vereniging. Verbazingwekkend is dat deze plek in ’t geheel niet wordt genoemd in de Lonely Planet, toch zo’n beetje de bijbel voor de hedendaagse reiziger, terwijl het een geweldige plek is. Natuurlijk hadden we ook voor hier een aantal uitnodigingen op zak voor zondag en die zijn nu in handen gekomen van Amerikanen, Engelsen, Duitsers, Zwitsers en natuurlijk ook Nederlanders want die vind je ten slotte over de hele wereld. Wat ooit in onze Gouden Eeuw begon, vindt nog steeds navolging. Dat VOC gevoel! Toch? Om te spreken met iemand in onze regering die daar blijkbaar verstand van heeft.
In ieder geval hebben we vanavond van vooral zakenlieden veel geleerd over de Chinese cultuur en gewoonten.Velen bleken vaak al jaren hier te wonen en waren soms ook getrouwd met Chinese vrouwen. En toch hebben ze dan de behoefte om af en toe in een Westerse omgeving te verkeren om gewoon even geen rekening te hoeven houden met de Chinese gewoonten. Lekker aan de bar hangen met bijvoorbeeld een Stella Artois en wat ouwehoeren, iets dat Chinezen niet echt kennen. Of eten met mes en vork in plaats van chop sticks en dan natafelen en niet na de maaltijd gelijk opstappen.
We leerden ook dat er twee cruciale perioden zijn in het leven van een Westerling in China. Heb je er na 7 of na 11 jaar nog niet de balen van, dan is de kans heel erg groot dat je hier nog heel lang blijft. Wel, die vraag zullen wij ons niet hoeven te stellen als we na een verblijf van één maand weer terug gaan. Maar ik kan me voorstellen dat je automatisch een keer aan die vraag toekomt als je hier langer verkeert. Het bruist hier werkelijk aan alle kanten van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. En voor zakenlui is er inderdaad het nodige te verdienen. Stel je voor, gedurende een aantal jaren al komen er elke dag alleen in Peking al 1000 nieuwe auto’s bij! Ik begin er een beetje een voorstelling van te krijgen dat ‘men’ zegt dat het hier in de toekomst allemaal gaat gebeuren.
