Tot nu toe heb ik al heel wat kunstenaarsateliers bezocht, zowel binnen het kunstenaarsdorp Art Garden waar we zitten als er buiten (zie weer de bijgevoegde verzameling foto’s). Daarbij blijft het taalprobleem toch vaak een barrière om uitgebreid over hun kunst, middelen van bestaan en levenswijze te kunnen praten met elkaar. Maar af en toe lukt ’t wel in een rudimentair Engels of duikt er ineens een goed Engelssprekend persoon op die even snel via de mobiel is geregeld. Dan kun je weer echt wat wijzer worden. Want de kunstenaars zijn zeer vriendelijk, gastvrij en bereid om nieuwsgierige medekunstgenoten als ik antwoord op hun vragen te geven.

Op het financiële vlak heb ik zo geleerd dat de rente voor de gigantische ateliers in mijn omgeving zo’n € 5000 per jaar bedraagt. Ten minste nu! Want de laatste twee jaar is die huurprijs bijna twee keer zo hoog geworden. Als je voor een enigszins modern en niet te groot appartement meer naar het centrum toe al gauw tussen de € 500 en € 1000 per maand moet betalen, valt dat dus wel mee, zeker als je er ook nog redelijk comfortabel in kunt wonen. En dat laatste is zeer wel mogelijk. Maar in mijn ogen blijft ’t voor Chinese begrippen veel geld alhoewel er blijkbaar toch voldoende kunstenaars zijn die dit kunnen betalen en ook nog geld genoeg overhouden voor een dikke auto. Natuurlijk heeft een flink aantal een vaste baan om te kunnen leven, van enkelen weet ik dat ze gewoon een contract hebben met een galerie, iets dat hier blijkbaar toch meer voorkomt dan in Nederland. Soms is dat sterk beperkend in hun vrijheid van werken met anderen, soms ook moeten ze per jaar een aantal werken afleveren en kunnen ze met de rest doen wat ze willen.

Die auto’s worden misschien wel verklaard door het feit dat over kunst in China nog geen belasting hoeft te worden betaald, dat er ook geen rekeningen nodig zijn en dat er al veel superrijke Chinese verzamelaars zijn die uit statusoverwegingen heel makkelijk massa’s schilderijen koopt en dan ’t liefst geen kleintjes maar alleen hele grote. Hoe zou dat gaan wanneer uiteindelijk de nu nog ontbrekende wet wordt ingevoerd waardoor wel belasting zal moeten worden betaald? Of zouden de autoriteiten het gewoon zo laten als de in doorsnee vaak vrijdenkende kunstenaars in de diverse kunstenaarsenclaves in en rondom Peking op deze manier aardig tevreden zijn? Een intrigerende vraag!