Welkom bij The Beijing Project
Elke dag van de maand mei 2008 zullen op dit blog teksten en foto's worden gepubliceerd die te maken hebben met het 'Beijing Project' van Toos van Holstein.
Als artist in residence bij de NY Arts Gallery Beijing heb ik de gelegenheid een tentoonstelling te maken in één van de ruimten van deze grote galerie. Daar komen natuurlijk olieverfschilderijen van mij te hangen. Maar ook wil ik proberen om samen met een aantal Chinese kunstenaars een 8-tal grote banners te gaan bewerken waarop van te voren al elementen uit schilderijen van mij gedrukt zijn. Op die manier hoop ik een symbiose tot stand te brengen tussen de moderne Chinese en de moderne Westerse kunst.
Als artist in residence bij de NY Arts Gallery Beijing heb ik de gelegenheid een tentoonstelling te maken in één van de ruimten van deze grote galerie. Daar komen natuurlijk olieverfschilderijen van mij te hangen. Maar ook wil ik proberen om samen met een aantal Chinese kunstenaars een 8-tal grote banners te gaan bewerken waarop van te voren al elementen uit schilderijen van mij gedrukt zijn. Op die manier hoop ik een symbiose tot stand te brengen tussen de moderne Chinese en de moderne Westerse kunst.
Over mij
woensdag 14 mei 2008
Dedagen vliegen voorbij. Ik heb een grote tafel in de galerieruimte neergezet om er te experimenteren met waterverf, Chinese inkt en verschillende soorten papier die ik in de materiaalwinkel bij de Academie heb gekocht. Maar naast dit werken zijn we vanmiddag bijvoorbeeld met Nan Fei, een Chinese vrouwelijke kunstenaar waarmee ik via e-mail vanuit Nederland al contact had gelegd, eerst wezen lunchen en toen op bezoek geweest bij een haar bekende galerie, geleid door een Francaise getrouwd met een beroemde Chinese rockmuzikant, en het atelier van een Chinees die hele grote doeken schilderde. Daar verbaas ik me sowieso over, over de gigantische doeken die hier worden gemaakt. Aan welke muren moeten die in godsnaam hangen? Weer zo’n vraag waar ik nog geen antwoord op heb.
Maar eigenlijk wil ik vandaag ons al eerder gememoreerde stamrestaurant eens in het Chinese zonnetje zetten. Simpel maar schoon en lekker eten! Dat kun je natuurlijk ’t beste laten zien met veel foto’s. Dochter of zoon neemt de bestelling op, vader zorgt voor het vegen van de vloer en het kleinkind, moeder houdt het geld in de gaten en vult de rijstkommetjes uit een grote pan en dan staan er nog twee man in de keuken. Die keuken ziet er zeer georganiseerd uit en heeft als enige nadeel dat het brandende gas het geluid maakt van een opstijgend vliegtuig als er weer een nieuwe schotel wordt klaargemaakt. Maar daar hoor je ons niet over klagen. Net zoals over de rekening na afloop. En dat de biertap naast de afwasmachine staat in het restaurant zelf terwijl de televisie soms toch wel een beetje hard staat en onze vingers af en toe nog steeds de chop sticks te krampachtig vasthouden, ach, wie maalt daar om.Overigens, als we aan het eind van de maand vertrekken, hebben ze één menu exemplaar waarin naast de Chinese tekens van hun ontzettend grote hoeveelheid verschillende gerechten de nodige Engelse vertalingen staan. Elke keer namelijk als we ergens op een tafel een lekkere schotel zien staan, kijken we wat erin zit, vragen op welke bladzij die in het menu staat en schrijven de vertaling erbij. Dat is nou globalisering!