Welkom bij The Beijing Project
Elke dag van de maand mei 2008 zullen op dit blog teksten en foto's worden gepubliceerd die te maken hebben met het 'Beijing Project' van Toos van Holstein.
Als artist in residence bij de NY Arts Gallery Beijing heb ik de gelegenheid een tentoonstelling te maken in één van de ruimten van deze grote galerie. Daar komen natuurlijk olieverfschilderijen van mij te hangen. Maar ook wil ik proberen om samen met een aantal Chinese kunstenaars een 8-tal grote banners te gaan bewerken waarop van te voren al elementen uit schilderijen van mij gedrukt zijn. Op die manier hoop ik een symbiose tot stand te brengen tussen de moderne Chinese en de moderne Westerse kunst.
Als artist in residence bij de NY Arts Gallery Beijing heb ik de gelegenheid een tentoonstelling te maken in één van de ruimten van deze grote galerie. Daar komen natuurlijk olieverfschilderijen van mij te hangen. Maar ook wil ik proberen om samen met een aantal Chinese kunstenaars een 8-tal grote banners te gaan bewerken waarop van te voren al elementen uit schilderijen van mij gedrukt zijn. Op die manier hoop ik een symbiose tot stand te brengen tussen de moderne Chinese en de moderne Westerse kunst.
Over mij
dinsdag 13 mei 2008
Hegezhuang is het stukje van Peking waar we deze maand zitten. ’t Ligt redelijk ver van het centrum, maar dat zegt in deze stad helemaal niets. In de omgeving ligt nog veel te bebouwen grond en over een paar jaar zal dat dus ongetwijfeld gebeurd zijn want nu al zie je de hogere bebouwing vanuit de verte oprukken. Alles in deze stad ontwikkelt zich ten slotte in een razend tempo. De Nederlandse discussies over stroperige besluitvorming bij grote infrastructurele projecten zouden hier vermoedelijk niet echt worden begrepen.
Maar goed, Hegezhuang dus. Eigenlijk is dit Peking in het klein als je kijkt naar de ontwikkelingen in de directe omgeving. De galerie staat in de vier jaar geleden gebouwde kunstenaarsenclave 318 Art Garden (zie foto). Over dat verschijnsel van de vele kunstenaarsdorpen in en rond Peking hoop ik een volgende keer nog iets te schrijven. In ieder geval stikt ’t hier van de ateliers waarin ook vaak wordt gewoond. Het is allemaal netjes maar de rijkdom straalt er beslist niet vanaf. Daarom is het zo interessant dat direct naast onze enclave, en eigenlijk nog als onderdeel ervan, een ontzettend dure tent staat, het Green T House (zie foto). Een kopje thee in dit overigens prachtig ontworpen en in een soort minimalistische Chinese designstijl aangeklede etablissement kost je niet één maar twee Nederlandse ribben uit je lijf, laat staan als het om Chinese ribben gaat. Zelfs een Amerikaan die we spraken in het eerder beschreven Frank’s Place en die naar zijn zeggen grootaandeelhouder was in DAF-trucs, vond de prijzen hier toch echt ‘over the top’. Dit is dus bedoeld voor de echt rijke Pekinezen. Daarvan zitten er in de buurt trouwens flink wat als je kijkt naar een paar ommuurde enclaves voor hen en het type huis wat daarbinnen staat. Volgens onze chauffeur moesten die huizen zo’n € 800.000 kosten. Niet voor niets zijn de muren er hoog en de toegangen streng bewaakt. Als je bedenkt dat we in ons stamrestaurant in de nabije hutong met 4 personen uitgebreid en heerlijk eten voor € 4 zegt dat iets over de tegenstellingen in China.
Als we vanuit de galerie lopen naar die hutong, in de richting tegengesteld aan de positie van het Green T House, passeren we echter eerst nog een andere gebied dat ook met kunst te maken heeft. Hier worden volop nieuwe galerieën gebouwd en hangt een reusachtige fabriekshal zelfs al vol met alleen maar Chinese kunst (zie de foto’s). Maar ook daarover later nog eens een keertje. Al die tegenstellingen op dit hele kleine stukje Peking weerspiegelen in mijn ogen perfect wat in China allemaal aan ontwikkelingen gaande is. Maar gelukkig is er toch ook nog steeds die traditionele hutong met zijn kleine winkeltjes, eetstalletjes op straat (foto’s) en vele vrolijke en aardige mensen, al spreken ze dan geen woord over de grens.